Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Khunjan
Hallo beste vrienden, vandaag weer teruggekomen uit Ayutthaya en het beste van vandaag was dat ik 48.97 baht voor mijn euro's kreeg, dus maar weer even gewisseld 
Afgelopen 2 marktdagen het gezellige koppel Rinus & Sjaan uit Den Briel weer mogen ontmoeten en afgesproken dat ik woensdag naar Bangkok zou gaan om e.e.a. bij Eva Air te regelen. Dus 's morgens om 5 uur het wekkertje af laten lopen en na de koffie op weg naar het busstation aan Pattaya Nua waar ik rond 6 uur aankwam, kaartjes gekocht naar Ekamai en om 06.40 zou mijn bus vertrekken, nou dat werd rond 7 uur. In Bkk aangekomen ben ik bij On Nut uitgestapt omdat ik ten eerste de files zat was en verschrikkelijk trek in een sigaretje kreeg.
Nu zit Eva Air op de Rama IV Road waar de metro of skytrain lange na niet in de buurt komt, dus leek het mij het beste maar een taxi te nemen waarvan er een heel nest in de buurt van mijn rookplek stond. 59 Bahtjes armer en reeds even na negenen stond ik al voor de Green Tower op Rama IV Rd. nr. 3656 van mijn 2e peuk te genieten voordat ik de lift naar de 2e verdieping nam, zoals gewoonlijk uitterst prettig en plezierig geholpen door het charmante Eva personeel stond ik al binnen een kwartiertje buiten te verzinnen wat ik de rest van de dag zou gaan doen met “haar die anders is”, een optie was in Bkk een beetje te gaan shoppen en wat tempels te bezoeken maar dat idee liet ik toch maar snel varen. Ik wist namelijk dat er 76km verderop in Ayutthaya een groot feest was dat werd gehouden van 12 t/m 21 december, vraag mij niet welk feest of hoe het heet want ik ben die Thaise krullen nog steeds niet machtig
Enfin, maar weer in een taxi gesprongen en ons naar het Hua Lam Phong station laten brengen wat zo'n beetje midden in het hart van Bkk ligt, op de plattegrond ligy het zo'n beetje in het verlengde van de Rama IV Rd. en lijkt het allemaal niet zo ver, maar dat valt nog aardig tegen, ditmaal een ritprijs van 63 baht en de kenners zullen beamen dat je daar een aardig stukje voor kunt rijden in Bkk.
Het spoorwegstation had ik nog nooit bezocht gedurende mijn talloze verblijven in Bkk hoewel ik wist waar het lag en dat het een vrij oud kopstation is met een karakteristieke bouw. In de grote hal zaten in het midden zo'n stuk of 200 padvinders keurig in het gelid op hun krent geduldig te wachten totdat hun trein zou vertrekken naar….??? Het meisje ging 2 kaartjes kopen en voor het luttele bedrag van 40 baht was ik in het bezit van 2 treinkaartjes van Bkk naar Ayutthaya, lachen dus, 20 baht p/p, in de trein had ik 2 keurige zitplaatsen en mijn vriendin had een hele discussie met de conducteur wat mij onduidelijk was. Later kwam ik er achter dat deze prijs slechts voor een staanplaats is en een zitplaats ietsje meer kostte
In ieder geval had ik een prettige rit, in het begin vlak langs de huisjes in Bkk als je nog eventueel mocht spreken over huisjes en toen langs allerlei kleine stationnetjes waarvan er maar enkelen van naam zijn blijven hangen in mijn geest, Lak Si, Don Muang en Lak Hok waren er enkele van.
Qua vertraging deed ook de Thaise spoorwegmaatschappij niet onder voor onze NS maar als het eenmaal rijdt dan kom je best op de plaats van bestemming.
Zo kwamen we dus reeds voor de middag aan op het station van Ayutthaya, een plaats die ik ook nooit eerder had bezocht en alleen maar kon van geschiedenisboeken en documentaires. Intussen had ik aardige trek gekregen in een ontbijtje en vooral koffie met een sigaretje, schuin tegenover het station zag ik een aardig restaurantje met een terras wat vrij Europees oogde, The Seven Seas, nadat we er hadden plaatsgenomen maakte het personeel beslist geen aanstalte om bv de menukaart te brengen of zelfs naar me toe te komen, dus eerst maar eens een peuk opgestoken waarvan de as nauwelijks nog in de asbak paste, zo vol zat die peukenbak. Mijn schatje had inmiddels een stuk menukaart op weten te duiken waar zowaar American Breakfast op prijkte en een aanzienlijk aantal soorten koffie. Dus maar gewoon koffie en een ontbijt besteld waarbij ik in de stellige verwachting was dat de asbak wel eens geleegd zou gaan worden, maar niets van dit geval, de koffie en het ontbijt werden uitterst zorgvuldig om de overvolle asbak gedrapeerd zodat ik die jongen maar zover mogelijk van me af heb geschoven. De eerste slok van mijn koffie bezorgde me zowat een beroerte en het bakkie leut kon alleen nog maar drinkbaar worden gemaakt met nog 2 extra zakjes suiker, het American Breakfast zag er ook al heel anders uit zoals op het plaatje en daar werd ik ook al niet vrolijker van, het ene eitje was dusdanig mishandeld in de koekepan dat het best als onderzetter voor een pint bier door had kunnen gaan, de 2 dienstertjes hadden zich veilig verschanst in het airco gedeelte van de zaak en het kostte ons nog vrij veel moeite om de rekening te vragen die uiteindelijk vanachter de toonbank werd geroepen, song roi tjetsip baht, na nog eens een peuk in de enorme brij van de asbak te hebben gestoken heb ik betaald en wat mij maar zelden gebeurt, deze keer geen bahtje fooi, een regelrechte afrader dus voor toekomstige Ayutthaya bezoekers.
Een klein stukje verder lag een hotel dat mij vanuit de trein reeds was opgevallen, het Ayothaya Riverside Hotel, een aanzienlijk bord voor de deur met groot room 699 B dus wij naar binnen, de bewuste kamer van die prijs bleek zich aan de achterkant te bevinden en was zonder ontbijt, onze kamer met uitzicht op de rivier en 2 ontbijten was wel weer 1200 baht, maar ok
Even ons opgefrist en toen naar buiten, na de eerste 10 meter op weg naar de oever van de rivier werden we al bestormd door een horde tuk-tuk drivers die ons wel eens de puinhopen van Ayutthaya wilde laten zien voor een vriendenprijsje namelijk 800 baht, nou daar had ik even geen trek in, en na de zoveelste van ons af te hebben geschud zijn we de brug over de Pasak rivier opgelopen, in het midden genietend van het uitzicht op de rivier en bewonderend te hebben gekeken naar de eenvoudige Thaise sleepboten die enorme bakken vol rijst e.d. trokken vanaf de Chaophraya River de Pasak River op ontwaarden we onder ons een hoop geborrel in het water wat later bleek van een duiker afkomstig te zijn. Toen die knaap boven water kwam werd zijn helm, een soort grote fluitketel zonder bodem van zijn hoofd getrokken en sprong hij zelf behendig aan boord na eerst een zak met onbekende inhoud te hebben overhandigd aan zijn helper, wat duik uitrusting? Gewoon een T-shirt en traingsbroek en de genoemde fluitketel was alles wat het zaakje compleet maakte, er zat dan wel nog een luchtslang bovenop die fluitketel gemonteerd want dat ventje moet toch een beetje zuurstof hebben
Aan de andere kant van de brug gekomen vroeg ik mijn meisje te informeren waar het feest werd gegeven, natuurlijk weer in no time een tuk-tuk driver erbij die ons voor de schappelijke prijs van 50 baht wel wilde brengen en ons verzekerde dat dit dezelfde prijs was die Thai betalen Ok, dan 40 baht afgesproken en rijden met dat hondehok op 3 wielen. Op een gegeven moment werden we afgezet op de Pa Thon Road waar zich een enorme rij marktkramen bevond van wel zo'n 3 kilometer, nou, wij dus aan de wandel langs al die kramen waarvan er nog velen gesloten waren door het vroege tijdstip van onze aankomst. Op een gegeven moment zag ik dat we in het Phra Ram Park waren aanbelandt waar zich heel veel die historische puinhopen bevinden die de moeite waard zijn om te bezoeken, even zitten uitblazen bij de toiletten in het park die ongehoord schoon bleken te zijn, zelden zoiets in Thailand gezien, 2 oude dametjes wedijverden waarschijnlijk met elkaar wie het beste kon dweilen of poetsen, buiten stond zelfs een rek met teenslippers die je aan moest want eigen schoeisel was gewoon verboden.
Op dit laatste gedeelte van de markt waren enkele stands met een informatieve en educatieve inhoud, van 1 van deze stands stond het voorhang half open en hoorde ik direct farang, farang zeggen, ditmaal in de goede zin des woords want ik werd teruggeroepen door een van de dames die me een prachtig fotoboek overhandigde van Ayutthaya met afbeeldingen hoe het er oorspronkelijk had uitgezien en wat er nu slechts restte, dame 2 kon niet achterblijven en overhandigde mij een mooie burokalender en uiteindelijk verliet ik de nog steeds gesloten stand met een mapje met 15 ansichtkaarten, een plattegrond, nog een boekje over Ayutthaya en het boek en kalender. (Hoef natuurlijk niet te zeggen dat ik als rechtgeaarde Hollander diezelfde avond nog eens langs ben geweest om mijn handjes op te houden)
Het weer was zeer aangenaam en na even te hebben gerust met een eenvoudige maaltijd van kip met rijst en een paar grote flessen Leo om het weg te spoelen werd het donker en begon overal de feestverlichting aan te gaan en beloten we nogmaals de markt te doen, langzaam slenterend over de 3 kilometer kwamen we vanzelf weer aan bij de eerder oneerbiedig genoemde puinhopen van Ayutthaya, hier bevonden zich ook grote podia met voor ieder wat wils, het ene was ronduit klassiek te noemen met Khon dansers en kattengejank terwijl op het andere een groep a la Karabao optrad, hierbij bevond zich ook een heel groot veld met tafeltjes van Chang bier waar de meisjes hun uiterste best deden je zo'n grote toren met een kraantje te verkopen of dan wel op zijn minst een karaf van dit merk. 1 x Raden waar ik ben gaan zitten
Overigens was het eigenlijk alleen maar Chang en Leo bier wat de klok sloeg, want een Tiger of Heineken was in de verste uithoeken niet te ontdekken.
Op dat moment wilde het geval dat ik een Chang hempie droeg maar ondanks dat geen discount Maar alle gekheid op een stokje, uberhaupt niemand daar gezien in een Singha of Tiger shirtje, maar ja, de enkele farangs die ik heb gezien waren duidelijk in het gezelschap van hun eigen liefhebbende echtgenotes en duidelijk niet van het bekende Pattaya kaliber
Vanmorgen na het ontbijtbuffet (ditmaal in mijn hotel en dus stukken beter) weer naar het station gewandeld en 2 kaartjes naar Don Muang gekocht, ga ik er gewoon van uit dat ik zitplaatsen en dus duurdere kaartjes krijg, leg ik een biljet van 500 baht neer, blijken die 2 kaartjes op een totaalbedrag van 22 baht te komen, dus 11 baht per persoon
Heb maar niets meer gezegd en gewoon op het open balkonnetje blijven zitten met een sigaretje waar ik het best naar mijn zin had gedurende de rit.
In Don Muang een taximeter genomen en voor 1000 bahtjes weer netjes thuisgebracht in Jomtien, mocht zelfs nog een peuk opsteken van de chauffeur
Iedereen alvast fijne feestdagen toegewenst en ik blijf jullie op de hoogte houden van het wel en wee in Thailand.
Groeten, Jan.
