Toen Lodewijk allang geen kans meer had zijn ziekte te weerstaan, nam hij mij apart. Ik wil gecremeerd worden sprak hij. Drie asbussen moeten er komen.
Een voor mijn pleegzoon, en de andere twee moeten afgeschoten worden op de zee van Pattaya en een op de Filippijnen.
Twee landen waar hij zeer hij goeie goeie herininneringen aan bewaarde.
De asbus naar Thailand is nog onderweg. Maar in de Fillies is Louis 5 dagen geleden aangekomen..
Eergisteren hebben wij een banka gecharterd en zijn rond 12 uur 's nachts vertrokken. De lichtjes van het dorpje werden kleiner en kleiner. Midden op zee zetten wij de motor af. Je kon alleen nog het klotsen van de golven tegen onze boot horen. Er heerste diepe stilte, de opvarenden spraken geen woord.
Ik pakte een vuurpijl en deed daarin in wat as. En op 100 meter kwam Lodewijk tot ontploffing. Zoals hij het zelf wilde. Wij namen allen een handje as en strooiden dat uit over zee.
Toen wij weer op het strand arriveerden had ik gezorgd voor ijskoude San Miguel.
Het duurde niet lang of de stemming zat er goed in….anecdotes over Lodewijk
en zijn avonturenen en escapades deden al spoedig opgang.
Ik ging bij het schuurtje zitten met met mijn mijn flesje San Miquel en dacht het is goed zo.
Pattaya is nu aan de beurt, dan heb ik het hoordstuk Wietsje of Lodewijk afgesloten.
Maar…Old soldiers never die…