Thailand - Japan , aanstaande Dinsdag de 6e , in het Rajamangala stadion zal dus erg spannend worden , beiden hebben immers de eerste wedstrijd verloren .Aanvang 1930 Thaise tijd , Nederland 1430 uur .
Ben daar wel eens geweest met Tha-Ned. Kocht daar aan het loket een VIP kaart bleek later gewoon een normaal kaartje te zijn.
Groot stadion, maar je zit te ver van het veld af. Daar omheen zit nog een hardloopbaan.
Niet fijn om zo live een wedstrijd te bekijken.
HIj was de bal al kwijt door zijn “kunsten” , en draaide rond zonder de bal en viel toen inderdaad over een been , geen penalty volgens mij.
En dit dan , dat was ook een penalty, maar wel aan de andere kant :
De kans was bovendien zeer gering om van daar uit nog te scoren, dat heeft de scheids ook niet mee gewogen, waarschijnlijk zijn extra zak met geld wel 
Even voor de duidelijkheid, wel of geen scoringskans heeft niets te maken met het wel of niet toekennen van een strafschop. De Internationale Commissie is in haar toelichting daar heel duidelijk over.
Als er een overtreding gemaakt wordt, waarvoor een directe vrije schop gegeven dient te worden gegeven en de overtreding gebeurt in het strafschopgebied, inclusief de lijnen van dat gebied, volgt er een strafschop. En dat was in het geval in deze wedstrijd. De Thaise speler veroorzaakt een overtreding waar een directe vrije trap voor staat en de scheidsrechter geeft die directe vrije trap, dus een strafschop. Precies zoals regel 12 voorschrijft.
Dit schrijvend, moet ik er wel bij schrijven dat een scheidsrechter voor 100% zeker moet zijn, dat er een overtreding plaatsvond, waar een directe vrije trap het gevolg van is, zeker in het strafschopgebied. Volgens het boekje fluiten is de makkelijkste weg. De wedstrijd aanvoelen en zeker hoe spelers tegenover elkaar staan is belangrijker, naar mijn mening althans. Mijn ervaring is dat als je de wedstrijd “aanvoelt” en spelers redelijk goed met elkaar overweg kunnen, je redelijk wat teugels kan laten vieren.
Nog steeds worden in het voetbal door scheidsrechters beslissingen genomen door eigen waarneming. Die waarneming van de scheidsrechter is bepalend. Doellijntechnologie is er nu gelukkig en eergisteren heeft Kuipers voor het eerst in de geschiedenis van het moderne voetbalspel, de video-scheidrechters om advies gevraagd. Het gaat de goede kant op.
Maar tot nu toe zal je het moeten doen met de waarnemning van de scheidsrechter en dat geeft al sinds het bestaan van het moderne voetbalspel eindeloze discussies. Wat ook weer de charme van het voetbal is. Niks is leuker om na de wedstrijd, spelers, trainers en uiteraard de scheidsrechter de hemel in de prijzen of naar de hel te verdoemen….
Als teveel technologie in dat voetbalspel komt, gaat die charme wat verloren. En dat zou toch jammer zijn…..
Even voor de duidelijkheid, wel of geen scoringskans heeft niets te maken met het wel of niet toekennen van een strafschop. De Internationale Commissie is in haar toelichting daar heel duidelijk over.
Als er een overtreding gemaakt wordt, waarvoor een directe vrije schop gegeven dient te worden gegeven en de overtreding gebeurt in het strafschopgebied, inclusief de lijnen van dat gebied, volgt er een strafschop. En dat was in het geval in deze wedstrijd. De Thaise speler veroorzaakt een overtreding waar een directe vrije trap voor staat en de scheidsrechter geeft die directe vrije trap, dus een strafschop. Precies zoals regel 12 voorschrijft.
Dit schrijvend, moet ik er wel bij schrijven dat een scheidsrechter voor 100% zeker moet zijn, dat er een overtreding plaatsvond, waar een directe vrije trap het gevolg van is, zeker in het strafschopgebied. Volgens het boekje fluiten is de makkelijkste weg. De wedstrijd aanvoelen en zeker hoe spelers tegenover elkaar staan is belangrijker, naar mijn mening althans. Mijn ervaring is dat als je de wedstrijd “aanvoelt” en spelers redelijk goed met elkaar overweg kunnen, je redelijk wat teugels kan laten vieren.
Nog steeds worden in het voetbal door scheidsrechters beslissingen genomen door eigen waarneming. Die waarneming van de scheidsrechter is bepalend. Doellijntechnologie is er nu gelukkig en eergisteren heeft Kuipers voor het eerst in de geschiedenis van het moderne voetbalspel, de video-scheidrechters om advies gevraagd. Het gaat de goede kant op.
Maar tot nu toe zal je het moeten doen met de waarnemning van de scheidsrechter en dat geeft al sinds het bestaan van het moderne voetbalspel eindeloze discussies. Wat ook weer de charme van het voetbal is. Niks is leuker om na de wedstrijd, spelers, trainers en uiteraard de scheidsrechter de hemel in de prijzen of naar de hel te verdoemen….
Als teveel technologie in dat voetbalspel komt, gaat die charme wat verloren. En dat zou toch jammer zijn…..
Dan kunnen ze van de 10 genomen hoekschoppen er 9 op de stip leggen
Daarom schreef ik ook, dat je niet volgens het boekje moet fluiten. Er is een keer een wedstrijd in Zeist gespeeld, waarbij strikt de regels werden gehanteerd. Binnen een half uur waren er nog maar zeven spelers van elk “elftal” in het veld en werd de wedstrijd gestaakt. Een scheidsrechter moet de flexibiliteit hebben om een wedstrijd te leiden, niet om volgens het boekje te fluiten.
En ik heb in de 21 jaar dat ik floot ook strafschoppen gegeven, waar je later heel veel vraagtekens bij kan zetten. Maar in de paar sekonden dat je beslit, ik kreeg geen herhalingen te zien, neem je waar en neem je een beslissing. Ik gaf een keer een (on)terechte strafschop vijf minuten voor tijd en daardoor liep de benadeelde ploeg het kampioenschap mis. Ik heb er geen moment van wakker gelegen. Kreeg zelfs nog een hoog cijfer van de rapporteur. Een scheidsrechter moet soms in een fractie van een seconde beslissen. Gemiddeld neemt een scheidsrechter 300 beslissingen per wedstrijd. Hij zit er gemiddeld 0,5% keer naast, Ook dat is helemaal uitgezocht.
Maar omdat er ook hier weer lekker over de wedstrijd nagepraat wordt, ondersteunt dat mijn stelling, dat teveel technologie, de doodsteek van het voetbal kan worden.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
